Wyniki nowych badań pokazują, że prawdopodobieństwo globalnego ocieplenia na naszej planecie o 3 stopnie Celsjusza do 2050 r. jest takie samo jak o 1,4 stopnia Celsjusza.
W toku brytyjskich badań, zaprezentowanych w czasopiśmie Nature Geoscience, przeprowadzono blisko 10.000 symulacji klimatycznych na komputerach domowych za pomocą zaawansowanego modelu klimatycznego, aby uzyskać wyniki, które sugerują, że niepowstrzymanie emisji zmusi Ziemię do przekroczenia bariery dwóch stopni przed końcem bieżącego stulecia. Badania zostały dofinansowane z projektów WATCH i ENSEMBLE. Projekty WATCH (Woda a globalne zmiany) i ENSEMBLE (Oparte na zespołach prognozy zmian klimatu i ich oddziaływania) zostały dofinansowane na kwotę odpowiednio niemal 10 mln EUR i 15 mln EUR z tematu "Nauki przyrodnicze, genomika i biotechnologia na rzecz zdrowia" Szóstego Programu Ramowego (6PR) UE.
Jeżeli przewidywania modelu są prawidłowe, tzn. jeżeli temperatury podniosą się o trzy stopnie (powyżej średniej z lat 1900 - 1961) w ciągu kolejnych 38 lat, to będzie to największe jak dotąd tempo ocieplania się.
"Jedynie tak duża liczba symulacji - przeprowadzonych za pomocą modelu celowo wybranego do zaprezentowania gamy zachowań - pozwala na poradzenie sobie z niepewnością obecną w złożonych systemach, takich jak nasz klimat" - twierdzi autor naczelny, dr Dan Rowlands z Wydziału Fizyki Uniwersytetu Oksfordzkiego w Wlk. Brytanii. "Mogliśmy wykonać tę pracę tylko dzięki temu, że tysiące osób poświęciło czas na przeprowadzenie tych symulacji na swoich komputerach domowych".
Profesor Myles Allen z Wydziału Geografii i Środowiska Uniwersytetu Oksfordzkiego oraz z Wydziału Fizyki zauważa: "Większość prognoz globalnego ocieplenia opiera się na szeregu wyników, które różne grupy na świecie wnoszą do porównania modelowego. Grupy te nie podejmują się zgłębienia pełnego zakresu niepewności, stąd zapotrzebowanie na badania, takie jak nasze".
Naukowcy na całym świecie kwantyfikują i podejmują wszelkie możliwe wysiłki, aby rzucić światło na konsekwencje niepewności klimatycznych w przyszłych prognozach - stwierdził Ben Booth z Met Office Hadley Centre w Wlk. Brytanii, współautor artykułu.
"Prace te, będące być może jak dotąd najambitniejszym przedsięwzięciem, pokazują, że obywatelski ruch naukowy wnosi olbrzymi wkład w tę dziedzinę" - zauważa dr Booth.
Takie zespoły to innowacyjne narzędzie dla naukowców badających, co może się stać w przyszłości. Mogą również "stanowić fascynujące, nowe zasoby dla społeczności zajmujących się adaptacją i oddziaływaniem klimatycznym" - wskazuje współautor, profesor Dave Frame z Uniwersytetu Wiktorii w Wellington, wizytujący pracownik naukowy oksfordzkiego Wydziału Przedsiębiorczości i Środowiska im. Smitha.
Ukryj panel
